Via onderstaande link vinden jullie het oordeel van de montessoricertificeringscommissie over onze school. En zoals dat bij ons gaat met berichtgeving, ik stuurde de ruwe versie langs Boris en Sander. “Vermeld het verhaal van Kader Abdollah erbij, dat je aanhaalde in je dankwoord. En vertel over hoe we naar huis fietsten” was de feedback. Eerst het verhaal van Kader Abdolla dan maar, het verhaal over de samenspraak van de vogels.
Vogel Hodhod roept alle vogels uit het koninkrijk van de vogels bijeen. “We hebben een koning nodig en we moeten op pad om hem te zoeken”. De vogels beseften hoe zwaar en hoe moeilijk de reis zou zijn: de koning was verborgen in een ontoegankelijke berg met de naam Ghaf. Om de plek te bereiken moesten ze zeven valleien overvliegen, de zeven stadia van het soefisme. De vallei van hebzucht, van liefde, van kennis, van onafhankelijkheid, van geloof, van vewondering en van armoede. Maar als ze aankomen bij de berg Ghaf is er geen spoor van de koning. Opeens begrepen ze wat er gebeurd was. Zij waren zelf wat ze bij de koning zochten. Het geheim was niet buiten hen, ze waren zelf het geheim. Je bent wat je zoekt en wat je zoekt is er al. (vrij naar de profeet Rumi)
Dit verhaal symboliseert voor ons hoe we werken op het HML. We benutten het volledige potentieel van de gemeenschap: wat we zoeken is in ons midden! En dat werd door de commissie bevestigd.
En hoe we naar huis fietsten? Met de woorden van Boris: op een roze wolk. Dankbaar voor het feit dat we lid zijn van deze gemeenschap en vol energie om het hier elke dag nog mooier te maken voor onze leerlingen!